Als je (een deel van) je visus verliest, kan dat een ingrijpende ervaring zijn en gepaard gaan met verschillende emoties, uitdagingen en aanpassingen. Hoe je dit verlies verwerkt verschilt van persoon tot persoon. Vaak maak je de volgende fases door.
- Ontkenning en shock
In de beginfase kan er ontkenning zijn, waarbij je moeite hebt om de realiteit van het verlies van visus te accepteren. Het kan overweldigend zijn en gepaard gaan met shock. - Woede en frustratie
Na het besef van het verlies kunnen gevoelens van woede en frustratie optreden. Dit kan gericht zijn op anderen, de situatie of zelfs op jezelf. - Onderhandeling
Er zijn mensen die proberen te onderhandelen over hun situatie, op zoek naar manieren om het verlies ongedaan te maken of te minimaliseren. Vaak gaan deze mensen op zoek naar oplossingen en behandelingsopties. - Depressie
Het verlies van visus kan leiden tot gevoelens van verdriet en depressie. Het besef dat de verandering blijvend is kan zwaar wegen. - Aanvaarding
Uiteindelijk kan er een fase van aanvaarding optreden, waarbij je begint te leren leven met de visuele beperking en je je aanpast aan de nieuwe realiteit.
Emotionele ondersteuning
Het is fijn als je gedurende het verwerkingsproces geholpen wordt door familie, vrienden en mantelzorgers. Het gaat dan niet alleen om praktische steun bij dagelijkse zaken, maar zeker ook om emotionele steun bij de verwerking van het verlies .
Het verwerkingsproces verloopt voor iedereen anders. Het is belangrijk om te beseffen dat jij dit proces op je eigen manier zal doorlopen waarbij je uitgaat van jouw eigen unieke behoeften en voorkeuren bij het bepalen van de beste benadering en ondersteuning.