Na overleg met het ziekenhuis blijkt dat Brabantzorg mensen beschikbaar heeft die de zorg voor mij thuis kunnen regelen. Om de zorg te kunnen continueren wordt bepaald dat zij 3 keer per week kunnen helpen bij persoonlijke verzorging.
De eerste keer dat de thuiszorg-medewerkster bij ons komt, stelt ze zich voor en vertelt mij dat ze mij eens even flink komt schrobben.. Ze vraagt mij om naar boven te gaan en me op de slaapkamer uit te kleden . De vrouw begeleid me naar de badkamer, zet de douche aan en vraagt mij om er onder te gaan staan.
Ik wil graag mijn haren wassen. De thuishulp medewerkster vraagt of ik zelf de shampoo en hairconditioner kan herkennen aan de vorm van het flesje. Dat lukt.
De vrouw geeft mij een flinke klodder shampoo op mijn handen en het werk kan beginnen. Ik was zelf mijn haren en vraag haar of ik het goed heb gedaan. Ze geeft aan dat het prima gelukt is. Ik stap uit de douche, ze reikt mij een handdoek aan en helpt mij om een andere handdoek om mijn haren te wikkelen zodat die kunnen drogen.
Omdat ik niet mag bukken zorgt ze dat mijn benen en voeten goed worden afgedroogd. We lopen terug naar de slaapkamer, daar liggen kleren klaar die ik zelf moet aantrekken. Het valt niet mee om het slipje aan te trekken met de goede zijde aan de voorkant en de trui niet achterstevoren. Gelukkig gaat de spijkerbroek prima aan. De thuiszorg-medewerkster corrigeert mij alleen als het nodig is. Ik vind het best vreemd om mij uit te kleden voor een vrouw die ik niet ken en ook niet kan zien. De thuiszorgmedewerkster begeleidde mij echter op een professionele wijze zodat ik snel vertrouwen kreeg.
Na enkele keren samen met de thuiszorg oefenen lukte het mij goed om zelfstandig onder de douche te gaan, zodat hulp overbodig werd.