Ik ben in mijn buurt op het trottoir aan het oefenen met stoklopen. Mijn ergotherapeut volgt op enige afstand om te kijken of het goed gaat. Ik volg een gidslijn aan de rand van het trottoir en probeer mijn weg te vinden. Ik pendel met mijn stok heen en weer en denk te horen dat iemand mij tegemoet komt lopen.
Plotseling hoor ik helemaal niets meer. Ik twijfel of er nou niet of wel iemand mij tegemoet komt. Ik loop door en kan gewoon mijn route vervolgen. En kom niemand tegen. Wel denk ik iemand te passeren die in de berm staat en zijn of haar adem inhoudt.
Later hoor ik van mijn ergotherapeut wat er gebeurd is. Een mevrouw met een wandelwagen kwam mij tegemoet lopen. Zodra ze mij zag, schrok ze en parkeerde haar wandelwagen naast het trottoir in de berm. Toen ik haar passeerde hield ze haar adem in en toen ik voorbij was vervolgde ze haar weg.
Waarom verstillen als je een blinde tegenkomt?
Ik begrijp dat je best kunt schrikken als je op straat iemand tegen komt die niet kan zien. Wat moet je doen? Je weet het misschien niet en daarom schiet je snel aan de kant. Je houdt je adem in en hoopt dat het goed gaat.
Meestal zal dat ook het geval zijn. Maar waarom zou je niet gewoon groeten? Ik weet dan dat er iemand is en kan daar zelf ook rekening mee houden. Dat is voor beide partijen toch veel gemakkelijker en gezelliger?