Iedereen die bij Visio Het Loo Erf revalideert, krijgt een trajectbegeleider toegewezen. De taak van een trajectbegeleider is om te zorgen dat het revalidatieproces zo goed mogelijk verloopt en dat de doelen gehaald worden. Mijn trajectbegeleider is Leonie Kruk, een jonge, enthousiaste vrouw.
Wat doet een trajectbegeleider?
Tijdens de observatieweek in Het Loo Erf zijn mijn doelen vastgesteld. Leonie houdt overzicht over hoe mijn revalidatieproces verloopt. Ze kijkt waar het goed gaat en waar het mogelijk minder goed loopt. Ze is mijn spin in het web en stuurt bij waar nodig.
Toen ik begon in Het Loo Erf, is er voor mij een behandelprogramma opgesteld dat zo goed mogelijk bij mijn behoeften en doelen past. Dit programma wordt vervolgens ingepland en ik volg de lessen. Ongeveer 1 keer per week bespreek ik met Leonie de vorderingen en heb ik de mogelijkheid om haar vragen te stellen. Eens in de zes weken worden mijn vorderingen in een multidisciplinair overleg (MD) besproken. Hier zijn al mijn trainers aanwezig.
Als ik een gesprek met Leonie heb, word ik vaak door haar opgehaald. Ik zit dan te wachten in de wachtkamer, tot ik Leonie mijn naam hoor roepen. Zij zet vervolgens haar rolstoel in de juiste rijrichting. Ik geef mijn taststok aan haar, zodat ik de handvatten van de rolstoel vast kan pakken. En dan vertrekken we, op koers naar haar kantoor. Ze geeft me aanwijzingen en meestal komen we ongeschonden op haar kantoor aan. Een enkele keer tikken we onderweg een kozijntje of muurtje aan. We weten dat dat kan gebeuren; we kunnen er vaak hard om lachen.
Samenwerking tussen trajectbegeleider en revalidant
Vanaf de start van mijn revalidatie zijn we voortvarend aan de slag gegaan. Alle trainingen lopen op rolletjes en ik kan de belasting goed aan. Leonie vraagt regelmatig of ik het naar mijn zin heb op Het Loo Erf, hoe het contact is met mederevalidanten en of ik nog ergens behoefte aan heb. “Nee hoor. Ik voel me goed op Het Loo Erf, ik ontmoet verschillende mederevalidanten en kan het doorgaans prima met ze vinden.”
Op het terrein van Het Loo Erf staan meerdere gebouwen. Als ik me moet verplaatsen, bijvoorbeeld van gebouw Alpha naar gebouw Omega, word ik geholpen door de mensen van VRO (Vakgroep Revalidatie Ondersteuning). Alle medewerkers zijn behulpzaam en vriendelijk. De manier waarop ik vaak behandeld word, in combinatie met de locatie waar ik revalideer (vlak bij Paleis het Loo), maakt dat ik me soms zelfs een koningin voel.
Verlies van zicht
In de eerste weken van de revalidatie stelt Leonie me vragen over de wijze waarop ik omga met het verlies van mijn zicht. Ze kijkt goed wat ik nodig heb om dat proces zo goed mogelijk te laten verlopen. Op basis van die informatie scherpt ze mijn behandelprogramma wat aan. Ik voel me dan echt gehoord en ben blij met die aanpassingen.
“Voor mensen die plotseling of langzaam blind of slechtziend worden heeft dat nogal wat gevolgen. Er komen mensen hier die helemaal in rouw zijn. Anderen beseffen dat ze veel dingen niet meer kunnen”, zo vertelt Leonie. “In het begin van het revalidatieproces staat daarom vooral het omgaan met hun visuele beperking centraal. Maar zij zijn meer dan slechtziende of blinde mensen. Ze hebben hun eigen identiteit en eigenschappen. Ik help ze graag ontdekken wie ze zijn en waar ze voor staan. Waar ligt hun kracht, waar zijn ze goed in, wat doen ze graag.”
Ervaringsdag
Halverwege het revalidatieproces organiseren we een Ervaringsdag. Dit is een dag waarbij je familie en of vrienden een dag meelopen op Het Loo Erf. Zo kan iedereen zien wat ik allemaal leer en doe tijdens mijn revalidatie. Ik nodig mijn partner en mijn kinderen hiervoor uit. Leonie stelt samen met mij een programma samen voor deze dag. De dag sluit ze af met een gesprek met mijn partner en mijn kinderen, zodat ze weet wat mijn thuissituatie is.
Leonie vindt het belangrijk om mij goed te leren kennen. Want ik ben meer dan mijn visuele beperking. Ik heb een unieke identiteit en eigenschappen en die wil ze graag ontdekken. Waar ben ik goed in, welke passies heb ik allemaal. Ze wil een nieuwe balans vinden tussen de persoon die ik ben met een beperking en de persoon die ik wil worden. Daarbij kijkt ze vooral naar wat je wel kunt.
Met haar kennis en intuïtie voelt ze goed aan wat ik nodig heb. Ze komt met voorstellen om mijn uitdagingen aan te gaan; meestal vind ik haar ideeën goed. Ik stel dan wel eens voor dat zij de ideeën gaat uitvoeren. “Nee Inge, dat is nu juist wat je zelf moet doen”. En weg is mijn gevoel als koningin…
Terugblik
Bijna aan het einde van mijn revalidatie-periode van acht maanden kijk ik terug op een fijne tijd. Leonie loodst mij door het revalidatieproces, vakkundig en vooral op haar eigen manier. Ik vind de manier waarop wij samen naar haar kantoor gaan, een ontzettend mooie metafoor voor haar begeleiding. Leonie heeft me de weg gewezen in mijn persoonlijke proces. Af en toe ging het niet helemaal zoals we wilden, maar het kwam altijd goed. Ik heb nu voldoende vertrouwen om na de revalidatie mijn eigen weg te gaan. Het is me inmiddels duidelijk dat ik geen Koningin ga worden. Ik weet zeker dat ik de bijdragen en het plezier van Leonie ga missen, en ben benieuwd wat de toekomst mij gaat brengen.