Voor veel mensen met een visuele beperking kan het innemen van medicijnen best een drempel zijn. Elise weet daar alles van. Ze wil haar medicatie het liefst zelfstandig regelen, zonder afhankelijk te zijn van anderen.
Tabletten: structuur, contrast en vaste routines
Elise gebruikt een weekdoos om overzicht te houden. “Per dag heb je een klein doosje bij de hand, waarin je precies stopt wat je nodig hebt,” legt ze uit. Ze vult de hele weekdoos op een vast moment en zorgt voor een contrasterende ondergrond zodat de tabletten goed zichtbaar zijn.
Sommigen kiezen voor een baxterrol, waarbij de apotheek per inname-moment een zakje klaarmaakt. Elise gebruikt die liever niet. “De opdruk op zo’n zakje is voor mij niet goed te lezen.”
Op medicijnverpakkingen staat vaak de naam in braille. Dat helpt haar om de juiste medicatie te herkennen. Daarnaast schrijft ze de houdbaarheidsdatum met een dikke stift op de verpakking. Bij incidenteel gebruik noteert ze ook meteen de instructies. “Een spraaklabel werkt trouwens ook goed als extra geheugensteun.”
Drankjes en bruistabletten: luisteren helpt
Voor drankjes en bruistabletten kiest Elise een stevig glas met een duidelijk contrast. Eerst gaat de tablet erin, daarna langzaam het water. “Als ik geen bruisgeluid meer hoor, weet ik dat het drankje klaar is. Dat werkt voor mij beter dan kijken.”
Oogdruppels: hulpmiddelen maken het makkelijker
Zelf gebruikt Elise geen oogdruppels, maar ze wijst wel op hulpmiddelen die anderen kunnen helpen. “Er bestaan handige oogdruppelbrillen. Daarmee is het makkelijker om de druppel op de juiste plek te krijgen.”
Subcutaan spuiten: op gevoel en met een vaste voorbereiding
Sommige van haar medicijnen zitten in een injectiepen die ze onder de huid moet zetten. Elise vertrouwt daarbij vooral op haar tast en een vaste volgorde:
- Naald erop draaien
- Dopje eraf
- Pen instellen
- Naald in bovenbeen of buik
- Tien seconden wachten
Om te controleren of ze de juiste dosis heeft ingesteld, gebruikt ze een loepje. Alle materialen legt ze vooraf bij elkaar op tafel. “Ik gebruik een handdoekje zodat de pen niet wegrolt. Alles krijgt een vaste plek, dat geeft rust.”
Medicijnen bestellen: vooruitdenken helpt
Elise houdt haar voorraad goed in de gaten. “Meestal bestel ik drie weken van tevoren bij.” Dat doet ze via e-mail, omdat een beveiligde apotheekwebsite voor haar minder toegankelijk is.
De apotheek zit in haar buurt, waardoor ze het ophalen vaak combineert met een boodschap. Automatische herhaalbestellingen of bezorging zijn ook mogelijk, maar ze kiest het liefst zelf het moment van ophalen. “Buitenkluisjes vind ik lastig te bedienen. Ik ga liever naar binnen, trek een nummertje en vraag even welke balie ik moet hebben.”
Hulpmiddelen met spraak en apps die ondersteunen
Elise benadrukt dat haar verhaal niet volledig is — ze deelt vooral haar eigen ervaringen. Steeds meer medische hulpmiddelen hebben tegenwoordig spraakfuncties, wat extra controle geeft. Zelf gebruikt ze bijvoorbeeld een sprekende oorthermometer.
Daarnaast helpen apps zoals Seeing AI of Be My Eyes bij het voorlezen van displays van medische apparaten.
Tot slot
Medicijnen innemen met een visuele beperking hoeft geen struikelblok te zijn. Met een duidelijke structuur, hulpmiddelen die bij je passen en een beetje creativiteit kun je veel zelf doen. Het verhaal van Elise laat zien hoe waardevol eigen routines en praktische oplossingen kunnen zijn — en hoe je daarmee zelfstandigheid behoudt in iets wat dagelijks terugkomt.