Voor ik mijn zicht verloor, herkende ik mensen moeiteloos aan hun gezicht. Nu is dat anders. Je hoort een stem, ruikt een parfum, voelt een aanwezigheid, maar je ziet niet wie er voor je staat. En toch wil je het weten. Gelukkig zijn er manieren om mensen te herkennen zonder ze te zien.
Hoe helpt technologie bij het herkennen van mensen?
Technologie kan verrassend goed helpen. Zelf gebruik ik regelmatig apps zoals Seeing AI. Daarmee kun je een gezicht eenmalig opslaan met een naam, bijvoorbeeld van een kennis of familielid. Als je die persoon later tegenkomt, vertelt de app via je oortje wie er voor je staat. Geen omschrijving zoals “jonge vrouw met bril”, maar gewoon: “Dit is Jeroen.”
Nog praktischer vind ik slimme brillen zoals de Envision Glasses of de OrCam MyEye. Die kun je gebruiken als je onderweg bent of in nieuwe situaties komt. De bril scant gezichten en fluistert via een klein speakertje wie het waarschijnlijk is. Natuurlijk moet je wel even toestemming vragen voordat je iemand toevoegt want privacy blijft belangrijk.
Wat als je geen technologie gebruikt?
Je hebt niet altijd een app of bril nodig. In het dagelijks leven herken ik mensen ook aan hun stemgeluid, manier van praten, geur of zelfs hun manier van lopen. Sommige mensen hoor je al van meters afstand. En soms helpt het als je afspreekt dat iemand even zijn of haar naam noemt bij het begroeten. Bijvoorbeeld: “Hoi, Rob hier, hoe gaat het?”. Het scheelt verwarring en maakt contact een stuk makkelijker.
Hoe ontwikkel je je eigen manier van gezichtsherkenning?
Het mooie is: je zintuigen passen zich aan. Je leert anders luisteren, anders onthouden. Je ontwikkelt een soort intern systeem voor herkenning, op basis van geluiden, geuren, intonatie en gedrag. Het is een leerproces, maar wel eentje die je dichter bij mensen brengt. Inmiddels weet ik dat herkenning op veel meer manieren mogelijk is.
