Volgens mijn braillehorloge lig ik al ruim een half uur wakker. Tijd voor zelfonderzoek: wat houdt mij uit de slaap? Ben ik ergens gespannen over? Ja…, onbewust waarschijnlijk. Waardoor?
Nieuw reistraject
Vandaag ga ik voor het eerst sinds een week of zes weer op pad met de trein. Alleen natuurlijk. En er is een paar maanden geleden nogal wat veranderd. De trein uit Nijmegen, mijn vertrouwde vertrekstation, vertrekt niet meer van het vaste spoor, toch? En hoe zit het met overstappen in Utrecht? Heb ik dat wel goed gepland? Hoe zit het daar met de perrons?
Eerdere reiservaringen
Onwillekeurig denk ik terug aan mijn eerste zelfstandige reizen per openbaar vervoer. Die waren eigenlijk heel gemakkelijk, maar toch wel stressvol. Vaak bracht iemand mij naar de trein. En die trein ging rechtstreeks naar mijn bestemming. En daar had ik meestal wel weer met iemand afgesproken. Maar toch spookten er allerlei vragen door mijn hoofd: Vertrekt de trein niet van een ander perron? Komt ie wel op tijd aan? Stel dat er iets aan de hand is en ik moet overstappen? Stel dat er op mijn bestemming niemand is? Dit soort vragen kon me toen heel erg bezighouden – tot buikpijn aan toe.
Stop de reisstress
Stop! Schei uit met dat malen in mijn hoofd. Ik stap uit bed, drink wat water, loop even rond. “Positief denken”, houd ik mezelf voor. “Die stress dateert van meer dan dertig jaar geleden. Nu ben je zó ervaren dat je je echt niet druk hoeft te maken…” Inderdaad, ik ben bijna altijd op mijn bestemming aangekomen en altijd weer thuis gekomen! Ik kan op mezelf vertrouwen en op medereizigers.
Terug in bed, denk ik aan een overleg van een tijdje terug. We hadden het over de drempel om zelfstandig te reizen. Onzekerheid en stress zullen hierbij zeker een rol spelen. Toen zei ik: “Informatie neemt die drempel niet weg.” En dat geloof ik ook. Informatie, bijv. via moderne apps, kunnen de drempel wel verlagen. Maar wat neemt de drempel wel weg? Wat is mijn recept?
Succeservaringen
Leer vertrouwen op jezelf! Eerst met hulp reizen, op makkelijke trajecten, daarna geleidelijk zelfstandiger en ingewikkeldere reizen maken. Zelf de informatie over sporen en tijden op orde hebben. Vragen, vragen, vragen aan medereizigers. Rustig blijven. Zo heb ik vertrouwen opgebouwd in mijn eigen aanpak, in medereizigers en personeel van vervoersbedrijven. Met een glimlach denk ik aan één van de wijze lessen van mijn dierbare vriend Gerben: “In chaos krijg je de beste hulp”. Vol vertrouwen slaap ik in.